Op nieuwjaarsdag van Kashan naar Isfahan.

Uitgecheckt na heel wat trappen klimmen en bedankt voor het ruilen van de kamer.
Achter de taxichauffeur aan naar zijn auto (taxi's zijn niet duur, maar smerig en stuk).
Nu richting de terminal voor onze bus. Het is een VIP bus dus veel plaats en weer die zoete koekjes en sap. Dit land houd enorm van zoet en ik helemaal niet.

We hoeven maar 225 km, dus mee valt best mee.

 

 

 

Wat een schitterend landschap trekt aan ons voorbij!

Voor ons zitten 2 jonge vrouwen die ons op een snoepje trakteren en later vraag ik hun of de bus naar de terminaal in Isfahan gaat of dat we weer ergens in de middle of nowhere afgezet worden.

Zij spreken beide geen Engels maar met behulp van hun vertaler op de telefoon krijg ik als antwoord JA.

Na het uitstappen zorgen zij voor een taxi en in no time staan we voor ons hotel, wat tot plezier van Jan een lift heeft:
 

Vandaag staat er niets op het programma als organisatie van de rest van de reis

Vliegen we gaan we met de trein of met de bus?
De was verzorgen gaat niet  voor morgenochtend, dus bier (malt) zonder fruit smaak aanschaffen.
Dit lukt niet zonderde hulp van de Manager, die 0ns 4 flesjes malt bier komt brengen zonder fruit smaak .Het eventuele vliegticket kan ook pas morgen, trein kan niet er is geen station in Shiraz, bus duurt te lang dan zijn we te laat in Shiraz.

 

 

 

 Nu nog het restaurant uit proberen:

 Gelukkig zijn we hier maar 3 dagen en het menu is daar waarschijnlijk op ingesteld.

 
We hebben vis gegeten natuurlijk gefrituurd met vet of olie die minstens 5 jaar geleden het laatst vernieuwd is. Je kunt hier eten voor 5 euro voor 10 of voor 20 het is allemaal hetzelfde en niet al te best!


Morgen zien we wel verder.