Naschrift. Soms noemt men het de voorpret.

Jan wilde graag Iran zien, want hij vind dat de beschaving tussen de Eufraat en de Tigris vandaan komt, dus besloot ik een reis te zoeken naar Iran.
Aangezien Iran geen echt warm land is, tenminste in de winter zeker niet, komt alleen het zuiden in aanmerking om te bereizen.

Ik vond een reis die mij wel beviel, maar deze werd niet meer aangeboden omdat er te weinig reacties op waren!
Dus deze reis zelf in elkaar zetten, maar hoe, waar begin ik aan??

Plan: naar Dubai vliegen en dan met de boot naar Bandar Abbas, dus uitzoeken boottocht en hotel!
Mailtje gestuurd naar een hotel dat ik via een lijst op internet gevonden had, met de vraag hoe reserveer ik en hoe betaal ik! Afwachten en het duurde 2 dagen voordat ik antwoord kreeg van een jonge man met de naam Brad Rimmelzwaan die wat veel later bleek van Nederlandse oorsprong was en op een reisbureau in Teheran werkt.
"Ik ben derde generatie Nederlandse (Scheveningen / Bleiswijk) dus mijn taal niet zo goed is, maar mijn vader zou genieten van het helpen van vertalen"


Samen hebben we onze "expeditie" georganiseerd!
Eerst moeten we een uitnodiging hebben en die moet je aanvragen en betalen!"
 "Lieve Jan en Sonja, aangesloten zoeken "kopie van het formulier van de Visa voor het Iraanse ministerie van buitenlandse zaken (MFA). Dit is een soort uitnodiging of veiligheidscontrole, gelijkaardig aan Amerikaanse Homeland Security ESTA toepassing. Als u een formulier in te voor elke reiziger vullen en stuur terug te sturen met een kopie van uw paspoort voor verwerking. Wij zullen vereisen deze documentatie en de betaling vóór indiening met het Iraanse ministerie van buitenlandse zaken."

Betalen is dan het probleem, er zijn 2 mogelijkheden van uit Nederland en die zijn via een Australische bank of via PayPal, dat laatste is het snelste en het goedkoopste.
Dit nam 2 weken in beslag en met deze uitnodiging konden we ons visum aanvragen!
De reis zelf heb ik aan de hand van de gegeven van de Dim Sum reis, de kaart van Iran gemaakt.

Onze reis door Iran:
  1) Vertrek op donderdag 15 december in Nederland om 11.30 uur in  Keulen om 15.00 uur te      vliegen met vlucht nr. AB 6508

  2) Aankomst vrijdag 16 december om 04.00 uur vlucht nummer QR0476 in Shiraz.
   Taxi ??

3) In de middag van de zelfde dag stadstour maken met bus of andere mogelijkheid

 4) Zaterdag 17 december bezoek aan Masjid-e Nasir-ol-Molk de tuin en het graf van de koning Shah-e-Cheragh, daarna na de grootste en meest beroemde Vakil Bazaar.

5) zondag 18 december bezoek aan PERSEPOLIS en indien mogelijk de 4 koningsgraven Naghs-e-Rostam.

6) Maandag 19 december vlucht naar Bandar Abbas. denk aan Indische tempel

7) Dinsdag 20 december en woensdag 21 december naar het eiland Qesh.  Rondtocht over het eiland en bezoek aan Bandar Laft en de vallei van Chahkuk.

8) Donderdag 22 december vertrek naar De Markt van Minar en door naar De Middeleeuwse citadel Bam

9) Vrijdag 23 december verblijf in Bam.

10) Zaterdag 24 december Rayan Citadel Bezoeken en Mahan Graf van Shah Ne’Emat Ollah-e-Vali bezoeken en dan in de buurt van Kalout overnachting zoeken.

11) Zondag 25 december (Kerstmis) Woestijntocht Kalut Dessert maken

12) Maandag 26 december van Kalout naar Kerman

13) Dinsdag 27 december (Trouwdag) Tocht van Kerman naar Zein-o-Din. karavanserai bezoeken en daar proberen te overnachten

14) Woensdag 28 december naar Yazd en daar blijven 29 december om 2 tochten te maken naar Meybod Kharanaq en Garmeh.

15) Vrijdag 30 december van Yazd naar Farahzad .

16) Zaterdag 31 december Farahzad naar Isfahan

17) Zondag 1 januari verblijf in Isfahan.

18) Maandag 2januari van Isfahan naar Kashan via Abyaneh bezoek aan een bergdorpje

19) Dinsdag 3 januari in Kashan.

20) Woensdag 4 jan. vlucht naar Shiraz.

21) Donderdag 5 januari om 0500 uur vluchtnummer QR0477 via Doha naar Duitsland aankomst 16.10 uur en autorit naar Nederland

Het was heel moeilijk want niets ging goed!
Van de overtocht per boot hebben we afgezien omdat mannen en vrouwen gescheiden moeten reizen,
dat hebben we niet gedaan, vonden we niet fijn.

We vliegen naar Shiraz en reizen dan verder
 

Vlucht boeken geen probleem, maar dan hotels! Geen enkele site geeft hotels in Iran weer! In de reisgidsen vindt je ook niets.
Brad redde onze reis toen hij mij de link van deze site stuurde:

www.sfiran.com/iran-hotels Deze site is nu voor iedereen zichtbaar en te gebruiken voor mensen die dit prachtige land willen bezoeken.

Een lijst van alle bekend zijnde hotels in Iran en daar ben ik uren mee bezig geweest om de goede hotels (wat ik dacht dat ze dat waren) uit te zoeken. Niet dat hun gegevens kloppen, maar dat ontdekten we te plaatse.
2 dagen voor vertrek is het mij toch gelukt alle hotels te reserveren.
Het reizen of het vervoer werd helemaal diepe ellende!
Tal van blogs gelezen, maar niets aan gegevens gevonden, wat nu te doen?
Brad vertelde dat een auto met chauffeur onbetaalbaar was en auto huren levensgevaarlijk.
Openbaar vervoer was volgens hem onbetrouwbaar, maar wel goedkoop.
Tot op de dag van vertrek zijn we er niet achter kunnen komen en hebben het overgelaten aan de Goden.

Uiteindelijk reisde we met een VIP bus of een Taxi.(taxi zijn vuil, kapot maar goedkoop)

Iran is geen culinair land dus hoefden we ons niet bezig te houden met de vraag wat zullen we te eten krijgen. Achteraf viel het mee we zijn niet verhongert . Alcohol is verboden!

GELD

Een miljoen is ongeveer 25,00 €
Wat hier afgebeeld is 10.000 is dus 0,25 €.
Betalen gaat alleen met hun of contant geld, niets anders is er mogelijk!
Wissel altijd bij de money changer nooit op de bank koers is daar nooit goed!


Onze reis was grandioos en om nooit meer te vergeten!

Iran is heel mooi (het gedeelte wat we bereisd hebben)

De mensen zijn lief, beleefd, gastvrij en warm!

Wij raden iedereen aan om dit land te bezoeken!

Wel goed voorbereiden en daar heb ik nog wel wat tips voor!

Wij hebben in zijn totaliteit 3951,80 km afgelegd in Iran.

    
* Mijn excuses voor de vele lettertypes die door de tekst heen gebruikt zijn. Dit maakt dat het niet prettig leest.
De oorzaak is het vele knippen en plakken uit alle e-mails daar ter plekke bloggen geen optie was.
 

Terug naar huis.

Vroeg uit de veren, de ons inmiddels bekende nachtportier is blij ons te zien en vraagt naar onze bevindingen. Als we hem complimenteren met zijn land is hij helemaal blij.
We rekenen af en wachten op de taxi die ons naar de luchthaven gaat brengen.
Alles verloopt goed, maar duidelijk is het niet. De luchthaven is erg klein en de controle ook dus tijd voor koffie en als we beiden een cappuccino bestellen verschijnt er dit:
 

Dit is Iran, het zijn echte zoetekauwen 😊

 Dan ga ik even vragen naar de vlucht van Doha en krijg te horen dat we in de rij kunnen gaan staan want het inchecken begint. Loopt verder prima, de bus in en dan het niet volle vliegtuig in.


   

Het gaat allemaal prima nu op weg naar Doha, dat enorme grote vliegveld met 90 winkels en 30 restaurant.

 

Dan moeten we nog verder naar Keulen, maar op die vlucht heb ik geen wifi en kan ik niet verder schrijven, dat doe ik dan thuis.

Goede reis gehad 6.00 uur en 10 minuten en we waren in München, onderweg nog foto gemaakt:



                            Altijd adembenemend mooi

Maar dan in München de vreselijke procedure bij de controle, iPad uitpakken fototoestel uitpakken echt alles werd nagekeken, alle begrip in deze tijden vol terrorisme. Het voelt wat overdreven om twee brave burgers zo uitgebreid te checken.

Dan bij aankomst sneeuw en niet zo weinig, hopelijk niet bij ons thuis. Online inchecken was bij Air Berlijn onmogelijk vanuit Shiraz dus hier ter plaatse, en ook dat ging prima, want onze bagage is al door naar Keulen. Nog even wachten tot 15.00 uur op de aansluiting:

Bij aankomst in Keulen is er geen sneeuw en staat Ludo op ons te wachten:
  

Ludo komt ons ophalen

Onze reisverhalen zijn klaar, jammer want dat betekend dat onze vakantie weer tot een eind is gekomen.
We hebben genoten van een land dat zo anders was, zo vriendelijk, zo mooi. Een land waar we nog een glimp mochten opvangen van het oude Perzië. De mystiek van een verleden waar nog steeds verhalen over worden verteld. Over de prins die een gemalin zocht en zich onder de bevolking begaf om zijn toekomstige te vinden.
Sheherazade die de koning duizend en 1 verhaal vertelde, nacht na nacht om haar eigen leven te redden.  
https://nl.wikipedia.org/wiki/Scheherazade_(vertelster)

Ik voeg nog een laatste pagina toe met informatie en tips over de reis.
Dit voor mensen die blogs op internet doorspitten op zoek naar informatie van bloggers die het land reeds bezocht hebben.

Dank aan onze lezers voor hun interesse, ik hoop dat jullie net zoveel plezier beleefd hebben aan de verhalen dan wij genoten hebben van mystiek Iran.

Terug in Shiras en nog even naar de Bazaar.

Erg vroeg uit de veren, om op tijd beneden te zijn.De nachtportier sliep maar zijn maatje belde de taxi en nu snel op weg naar de bus terminal. Een leuk gegeven om te vertellen, volgens hun kalender waren wij dus in 1395 in Iran. De Iraanse/ Perzische kalender is een zonnekalender en wordt gebruikt in Iran, Koerdistan en Afghanistan.

In de busterminal  werden we in de wachtkamer gezet en 10 minuten later opgehaald en naar de klaar staande bus gebracht.
Mooie bus, aan de linkerkant een zitplaats en rechts twee zitplaatsen met ruimte genoeg voor je benen en steunen die omhoog kunnen, de rugleuning kan omlaag (dat slaapt lekker)

Er worden weer snacks (zoet) uitgedeeld:

Nu begint een lange reis om 6.10 uur van Isfahan naar Shiraz (496 km)

Onderweg nog even een foto gemaakt:

 Om 12.40 uur zijn we terug in Shiraz waar onze reis begon ook en zal eindigen. Na aankomst gaan we naar het taxi loket en betalen, hetzelfde als altijd 100.000 (ongeveer 2,50 euro) en dan "vechten" de chauffeurs wie ons mag rijden.
  

We krijgen een mooie kamer:

Best sfeervol, jammer dat het voor zo kort is om 05.00 uur gaat ons vliegtuig:


Aan alles komt een einde, maar we hebben nog eventjes. Dus even de bagage checken, zo klaar want alles wat we nodig hebben zit in mijn rugzak. Jan gaat even rusten en probeert het warm te krijgen, want 6 uur bus is best vermoeiend en ik ga zoals gebruikelijk verder aan onze  reisverhalen.

Om 15.30 uur nemen we een taxi om nog even de Bazaar te bezoeken, want dat hebben we hier nog niet gedaan en ook deze moet mooi zijn:



 

Ooit zo'n mooi plafond gezien?

 

Bazaars zijn vaak groot en verschrikkelijk wijdlopig!

En dat niet alleen maar ook gezellig en bont natuurlijk glitter in Hulle en Fulle :

 

 

Zelf vind ik dit soort spullen altijd geweldig, "krempel" zeggen de Duitsers.

Na een uurtje hebben we er genoeg van en gaan weer terug naar ons hotel. We willen op tijd gaan eten want we moeten om 3.00 uur vannacht naar de luchthaven. Het hotel informatie gevraagd, waar kunnen we lekker gaan eten? In onze straat, 50 meter verder is een Inheems restaurantje dat goed zou zijn. Wij gaan er heen en ja, het is local, klein en vol, maar we krijgen toch nog een plaatsje, hoewel bijna in de keuken:

Jan eet vis, wij weten niet welke maar het is lekker en ik eet een stoofpotje, typisch Perzisch met lam kikkererwten bonen en veel kruiden. Het wordt kokend opgediend, het kookvocht wordt er afgegoten en dan wordt alles met een stapper bewerkt en is mijn eten klaar en lekker tenminste dat vind ik en dan nog hopelijk het laatste Malt biertje

De schuddende minaretten van Manar Jomban.

Om 15.00 uur gaan we weer op stap en nu 6 km buiten de stad om naar een kleine Mongoolse Moskee te gaan waar de Minaretten van schudden (geen grapje maar technisch trucje) MANAR JOBAM is er beroemd door geworden:
De bouw begon in de 14e eeuw naar het graf van Amu Abdollah Soqla dekken. Zijn opvallend kenmerk is dat als één van de minaretten wordt geschud, zal de andere minaret ook schudden.


Ziet mooi uit de entree die hoge entree, we gaan lekker in de zon geduldig zitten wachten:

 

Als we ons geduld verliezen omdat het kouder begint te worden, houd men ons tegen, we moeten nog even blijven. Dan kruipt iemand naar boven in de minaret duwt tegen de muren en het ding schut inderdaad. De maquette laat zien hoe het in elkaar zit!:
  

Terug naar ons hotel....
Maar nu een plek zoeken met internet voor "online in te checken".
Om een lang verhaal kort te maken: met de manager naar de buren,
de ene had geen internet en de ander klanten.
Om 18.00 uur terug bij de linker buurman (drukkerij) daar uiteindelijk ingecheckt, de man begreep het en in een paar minuten was het klaar.
Toen ik hem betalen wilde en bedanken zat hij op zijn bidmatje en de manager zei dat hij dit wel voor ons zou doen.

als hij mij ziet duikt hij en roept no Englisch

 Het Diner:

De kaart: soep, kip, vis en lamsgehakt.

Als ik terug kom van de buurman de drukkerij, komt het bericht dat onze bus toch om 06.00 uur vertrekt. Goed, dus vanavond inpakken, uitchecken en alles regelen!

Tijdens het eten komt de manager ons vertellen dat we pas uit kunnen checken als de nachtdienst er is, dus om 23.00 uur. Niet fijn als je om 06.00 uur de bus moet hebben.

Hij probeert dit een beetje goed te maken met koffie op onze kamer, aardig van hem

 Maar het uitchecken heeft nogal wat om het lijf.
6 Man en niemand begrijpt wat ik wil.
Er wordt een Jordaniër te voorschijn gehaald die een paar worden Engels spreekt en ik krijg de rekening en na veel heisa onze paspoorten.
Dan vertel ik de night shift denk a.u.b. aan onze taxi 05.15 uur en niet later.


Op hoop van zege....welterusten.

     

 

 

　

 

 

Isfahan en hun bijzonder mooie brug.

Om 18.00 uur rapen we ons bij elkaar om met de taxi naar de meest beroemde brug van de stad te gaan de POL-e Khaju en deze is schitterend verlicht.

Prachtig en het is er erg druk, iedere avond ontmoeten de mensen uit de stad elkaar hier:
 

Maar wij gaan snel weer terug naar ons hotel, want het is erg koud en er staat een heel koude en stevige wind

Daarna kijken we door de menukaart en eet Jan weer soep en ik kip die we delen, en dan kijken we voetballen met een malt biertje.

Na het ontbijt de volgende ochtend gaan we terug om de brug bij daglicht te fotograferen en komen onderweg onze hotelmanager tegen waarmee ik meteen afspreek dat ik die dag online in moet checken voor onze terug reis. Hij belooft me te helpen:

De rest van de ochtend wordt gebruikt voor de gebruikelijke reis voorbereidingen, maar eerst gaan we met de taxi naar een ander hotel want Jan wil zijn baard geknipt hebben.

Dan geld wisselen, de koers is iets lager omdat we in een hotel wisselen, maar voor deze keer doen we dat, want we hebben ook niet veel geld meer nodig.
    

 Dan gaan we boodschappen doen, want de reis met de bus morgen is lang en de stopplaatsen serveren eten dat we beter kunnen overslaan

Van het ene naar het andere winkeltje lopen we om alles bij elkaar te krijgen en zien erg leuke dingen:
   

Hij verkoopt kippen en duiven,  levende. En dit is toch ook zo mooi

 Dit kun je bij ons niet meer verkopen! Dan ijsjes kopen en verder kijken of we nog ergens  malt bier kunnen kopen zonder fruit smaak en dan gaan we terug naar ons hotel om te lunchen. Jan eet soep en de kebab die ik eet delen we weer.

  

Wij gaan Isfahan bezoeken.

Uitslapen? nee, dus het ontbijt wordt tussen 0 7.00 tot 09.00.uur geserveerd.

Dan volgt voor mij een shock ,de medewerker aan de receptie verteld dat onze vlucht geboekt is voor vandaag, dinsdag.Nee, op woensdag, hij was met de dagen in de war!

Het chaos wordt groter, er zijn geen vluchten meer deze week, waarom weet niemand!
Klopt dat weet ook niemand.
Opties: de trein gaat niet Shiraz want dat heeft geen station zegt de man aan de receptie, absoluut niet waar. Dus de taxi kosten 80 dollar of de VIP bus nemen van 20 dollar beide duren 7 uur, de keuze is simpel.

DE bus gaat om 06.00 uur dan zijn we een beetje op tijd in Shiaz.

De buskaartjes worden gebracht, de prijs die de receptie noemde klopte niet en de bus werd de dag erna geannuleerd.

Enige overblijvende optie de bus van 10.00 uur.

Organisatorische klopt in dit land niets. Zijn er niet genoeg mensen die mee willen met de bus gaat alles niet door. Geldt voor het hele vervoer of het nu een boot, trein en bus is!

Ik laat het over aan de Goden!! Laten we een leuke dag maken.

 

De Kathedraal in Isfahan

Op het plein van de Hemelse vrede na het grootste plein van de wereld.
Ik vind dit het mooiste, het MEIDAM-e EMAM plein is vele male mooier en vol historische gebouwen.

Laten we beginnen met de grote moskee IMAMMOSKEE te bezoeken dan ben je al een uurtje bezig :

Als we kaartjes gaan kopen ontmoeten we 2 Nederlanders die met Djozer reizen en maken een praatje met hun. Zij vinden onze onderneming best wel tof.

Van binnen ik bedoel de binnenhof is enorm groot, en mooi:

 

 

Aan de andere kant liggen diverse Koranscholen, maar Jan boeit het meeste de restauratie van de koepel:

　 

 

 

We kopen een dvd van Isfahan omdat we niet alles kunnen en willen zien! Op het plein liggen nog een tal van andere gebouwen en paleizen, maar ik zie meer in de bazaar die als dubbele gang om het plein ligt:
  

Nu komt het vakmanschap aan de orde en dat is in de Bazaar volop vertegenwoordigd:

 

Dit zijn toch artiesten, die je bij ons niet meer vindt.

Eigenlijk zijn we dan moe en komen toevallig op een binnenpleintje uit in de Bazaar en vinden een restaurantje die reclame maakt met allerlei westerse koffies, dus een latte macchiato besteld.

 

Net echt te drinken en inmiddels zitten 2 jongelui bij ons, hij zelfs geboren in Maastricht,een echte Sjeng. De jongelui zijn een paar dagen in Iran en ze vragen aan ons hoe we deze reis in elkaar gezet hebben, want ze vinden het knap, hun lukt bijna niets.

Na een praatje lopen we nog even over het plein en houden het voor gezien, nemen een taxi terug naar het hotel en blijven daar ook lunchen